این پرده که از بهار   رهن حرم است

کم پهن زمینه ای که پهن حرم است

تا دست نوازشی کشی    بر سر او

پا خورده ترین قالی صحن حرم است

دردی  شده بودند   همگی درد شدند

سنگین که  شدند کم کمک ترد شدند

دیدند    زلالی   شما   بیشتر    است

پس آینه ها  خجل شده   خرد   شدند

آقای   درستکار    لبخند          بزن

دل های شکسته را به هم بند بزن

یا ضامن   آهو   دل  ما   را   نشکن

ما   را    به دلی شکسته پیوند بزن

گفتند   بلا    بلا   بلا  ....گفتم   چشم

از روز    الست    با  رضا   گفتم    چشم

من    آمده    بودم    به ولایت       برسم

گفتی (( انا من شروطها )) گفتم  چشم

با عشق همین   ضریح  برمی خیزد

شعری که چنین فصیح بر می خیزد

با مرده   دلان بگو   بیایند   .   هنوز

این جا نفس مسیح     بر می خیزد

این تهمتن است نوشدارو در دست

این نیز امامی است که آهو در دست

نقاشی من سه بعد دارد این هم

من هستم خادمی که جارو در دست

ای ماه و ستارگان همه مشتری ات!

هم شامی و هم بلخی و هم شوشتری ات

ما را به خودت گره بزن ! چونانکه

انگشت گره گشا و انگشتری ات

ما گندم  یکدانه نبودیم .   شدیم

در دام کسی دانه نبودیم. شدیم

بفرست کبوتران خود را ای دوست

ما در خور این خانه نبودیم. شدیم

غمت آن  روز  طوفانی به پا کرد

مرا  با  غربت     تو    آشنا کرد

اجل هر چند  بی رحم است اما

شب  کوچ  تو  دیدم  پا به پا کرد

بسوزم  روز و شب  بی مادری را

که قلبم  را  به این غم مبتلا کرد

به پای من نشست اندوه عمری

وفا کرد  و   وفا کرد  و   وفا کرد

شبی  در  عالم    رویا    خیالت

مرا از  این قفس   مادر رها کرد

فلک    نامهربانی   کرد    مادر

مرا از تو. تو   را از   من جدا کرد

فلک    با این  من   افتاده  از پا

نمیدانم   چرا   اینگونه   تا   کرد

ولیکن دست تقدیر این چنین بود

علی(ع)رافاطمه(س)صاحب عزا کرد.