آفتابی کنید ماه ام را قله امشب پلنگ می خواهد

چند نقطه...شتاب لازم نیست این حکایت درنگ می خواهد

شیشه های شکسته می خواهند جرعه جرعه به رقص برخیزند

مطمئنم برای گریه شدن بغض آیینه سنگ می خواهد

بره آهوی قصه با پای خودش آقا ! به دام افتاده ست

هم به سمت تو می دود با شوق هم امان از تفنگ می خواهد

طرح جغرافیای چشمانت نقشه ای لو نرفته را حفظ است

مثل تاریخ در تب تقدیر مردمان زرنگ می خواهد

هم غریب و هم آشنای همه دشمن دشمنان رفیق همه

از کبوتر گرفته تا آهو عاشقان را قشنگ می خواهد

خدا می آید

بگذار گوش این شیطان

از خنده های من و تو کر شود.

نفس که میکشم

پس هستم

حالا هی خاک بریز....

برف می آمد

وقتی عطر تنت از شهر می رفت

همه بودند

دوست و دشمن

روی دست ها که می رفتی

دل من بود که روی زمین کشیده می شد.

بیا ما هم مثل تمام آدم هایی باشیم

که ساده از کنارمان می گذرند

که عشق را نمی فهمند

قبول کن

عاشق تو بودن

طبیعی نیست.

چنان احساس مانی مانده در ارژنگ فیروزه

که در هر کوچه ای جاری شده فرهنگ فیروزه

به ویرانی کشیده کار این پیر خراباتی

شراب کهنه کم می آورد در جنگ فیروزه

شبیه یاکریمی جلد هرجا میروم حتا

به اوج آسمان هم می شوم دلتنگ فیروزه

طلا بارزش است تو زینتی اما نمی بینم

به چشمم تا شود یک ثانیه هم سنگ فیروزه

به نامم می شود دریا اگر روزی بپردازم

بهای مستی خیام را یک سنگ فیروزه

نفس های قلم موی کمال الملک احساسم

به تاشی می دمد در بوم شب پیرنگ فیروزه

که صبح زود نیشابور بی اندازه لبریز است

و می رقصند مرد و زن به ضرب آهنگ فیروزه

من و عطار و بینالود آرامش نمی خواهیم

که با سیمرغ همراهیم و تنگاتنگ فیروزه

شبی قاپ تو را دزدیدم و فهمیدم  این لبریز

قیامت را به محشر میکشاند روز رستاخیز

مرا دوزخ به دوزخ میبرد اهلی احساست

که باغ وحش چشمانت به جنگل میکشاند نیز

صدای پای زنجیر است و دست افشانی تقدیر

بسوزانم که برگردم به سمت بلخ از تبریز

تب سرگشتگی های بلوغ شاه توت شعر

و ما در چارچوب عرف و وجدان مذهب و پرهیز

فقط یک ناگهان ...با یک تلنگر می گریزیم از...

فقط یک ثانیه ما برگ می ریزیم ... ما پاییز

طناب دار را محکم کن

چهار پایه را

تو انسان عادلی نیستی

به خواب رفت

مردی که جهان را بیدار می کرد

و حالا

زمین یاد گرفته است

مفهوم نداشتن گنجایش لازم را

برای مردی که

بیداری اش جهان را بیدار خواهد کرد.

نمیر . با خودت حرف بزن

دنیا پر است از آدمهای دروغگو

آدم هایی که نمی میرند

و مرگ را در فنجان های لب طلایی به تو تعارف می کنند

همین دیشب پیش پای تو

یک نفر مدام متولد شد

و اندک زمانی نگذشت که فهمیدم

بر خلاف پیش بینی های تو

من هنوز که هنوز است زنده ام.