می خندی و خنده های تو مرهم نیست

می گریم و اشک های من نم نم نیست

می خندی و شانه های من می لرزند

لبخند تو پس لرزه ی بعد از بم نیست؟؟؟

تاوان کدام اشتباهم هستی؟

که حاصل تو برای من جز غم نیست

ای کاش که در چاه بمانی یوسف!

آن درد که می کشد زلیخا، کم نیست

با این همه بغض در گلو می مانم

جز کاغذ و خودکار کسی مَحرَم نیست...

هوایت رگ به رگ یک دم در این سلول دم کرده

بسُرّان تیغ را امشب که رگ هایم ورم کرده

تو از آیین چنگیزی... من از آیین آیینه...

و چشمانت که بیرحمانه با "من"ها ستم کرده

بپاشم بر تن دفتر که (( طرحی نو در اندازی))

من آن خونم که دستانت درون شیشه ام کرده

من آن پرچم که بی بادم -بروی میله افتادم-

تو آن جنگاور تنها که پرچم را علم کرده

بدم در لاشه ام یک دم مرا لبریز از خود کن

که بی تو زندگی هردم مرا سرشارٍ غم کرده...