می ترسم    اگر    دوا    بگیرم   بروم

با دست   شما   که   پا   بگیرم  بروم

ای خوب   به خواب من نیا امشب هم

می ترسم   اگر   شفا   بگیرم    بروم

ما گندم  یکدانه نبودیم .   شدیم

در دام کسی دانه نبودیم. شدیم

بفرست کبوتران خود را ای دوست

ما در خور این خانه نبودیم. شدیم

غمت آن  روز  طوفانی به پا کرد

مرا  با  غربت     تو    آشنا کرد

اجل هر چند  بی رحم است اما

شب  کوچ  تو  دیدم  پا به پا کرد

بسوزم  روز و شب  بی مادری را

که قلبم  را  به این غم مبتلا کرد

به پای من نشست اندوه عمری

وفا کرد  و   وفا کرد  و   وفا کرد

شبی  در  عالم    رویا    خیالت

مرا از  این قفس   مادر رها کرد

فلک    نامهربانی   کرد    مادر

مرا از تو. تو   را از   من جدا کرد

فلک    با این  من   افتاده  از پا

نمیدانم   چرا   اینگونه   تا   کرد

ولیکن دست تقدیر این چنین بود

علی(ع)رافاطمه(س)صاحب عزا کرد.

حکیم عمر خیام نیشابوری :

با تو به خرابات اگر گویم راز
به زانکه به محراب کنم بی تو نماز

ای اول و ای آخر خلقان همه تو
خواهی تو مرا بسوز و خواهی بنواز

*****

مي خوردن و شاد بودن آيين منست
فارغ بودن ز كفر و دين دين منست

گفتم به عروس دهر كابين تو چيست
گفتا دل خرم تو كابين منست

*****

از کوزه‌گري کوزه خريدم باري
آن کوزه سخن گفـت ز هر اسراري

شاهي بودم کـه جام زرينـم بود
اکـنون شده‌ام کوزه هر خـماري