نگاه آخرت یادم هست

انگار مرا هرگز ندیده بودی

نشناختی یا من نشناختمت!؟

هرچه بود. بود که....

فرصت گریستن نداد

زمان راس ساعت می سوخت

و زمین حول محور درد می چرخید

گفتم به خودم نیمه شب بیدار می شوی

اما افسوس...

تو را عجیب. خوابی سنگین ربوده بود

....

و تنهایی من . نگاه تو را پر نکرد !؟

گل های سرخ پیرهنت را نفس بکش 
من باغبان ِ زخمی پیراهن تو ام

بگذار میهمان غروب لبت شوم
من عطر دم کشیده ی آویشنِ تو ام

من خمره ای شکسته و تو خونِ تلخِ تاک
((آه ای شراب کهنه!)) من آبستن تو ام

کی می رسی که سخت مرا مبتلا کنی؟
کی می رسی؟ که تشنه ی نوشیدن تو ام

...........

آرام گر بگیر در آغوش سردِ من
آرامتر! بخواب! که من مدفن تو ام
.
.
.