یاد روزای که دمون مدرسه پا مگذاشتم
سر به سر معلمای ب دست و پا مگذاشتم

دلعه گیری مکیردم از سحر تا بوق سگ
تا نماشم ننه گر چشم و را مگذاشتم

رد مرفتم از کنار مدرسه های دخترنه
دیلامر د کوچه پس کوچه ها جا مگذاشتم

خیله جاهل بیم و هی ب حیایی مکیدم
یقه مر تا بند تمبونامه وا مگذاشتم!

همشه سیا مکیردم دبیرای ریاضی ره
گچاره د بالای تخته سیا مگذاشتم

تا مگوفتنمه شکسته پای معلم عربی
یک نماز شکر باحالی بجا مگذاشتم!

تا کی ورمرچٌین مخندیم هر هر هر..
مخت و سیخ سخول د زر معلما مگذاشتم

مفسره اسمامره دمون بدان تا منووشت
ننه باباشه سه سوته د عزا مگذاشتم

ورقای امتحانی ره خادمه امضا مکیدم
صفرای قلمبه ره جلاو دویا مگذاشتم

ناظمه مگوف برو فردا پیرته بیار
دیی گر مبوردمو جای بابا مگذاشتم

وم هیولا ممنن بعضی از ای معلما!
شوا خاو بد مدییم سر مره تا مگذاشتم

روزای معلمم یک دوته گول پژمیروک
به هوای نمره یی جلاو اونا مگذاشتم

ورمداشتم کلای معلماره به حساب
غافل از ای کی د سر خادمه کلا مگذاشتم