سر می خوردم دو پله یکی اشتباه را

شاید   پلنگ     رو نکند دست ماه را

از پلک های    بی خبر از خواب پنجره

باید      نگاه    کرد    بلوغ   گیاه   را

ما   جانشین  خام خدایی شدیم که

خوش نام کرد باکره ای سر به راه را

جو گندمی و گیج به من خیره مانده ای

چشمت  گرفته موی  سفید و سیاه را

شب رو به شمس می پرو و روز مثنوی

تا     مولوی    بهانه     کند   خانقاه را

تنها   طریق   جلب رعیت محبت است

جلبم     کنید     تا    نرمم   پادشاه را

من سیب سرخ را به بهشت تو داده ام

از    من نگیر    تاب    و  تب  این گناه را

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: